Մշտական ժողովրդական դատարանը
Մշտական ժողովրդական դատարանը ստեղծվել է 1979 թ. ՝ հետաքննելու համար միջազգային խոշոր հանցագործությունները, որոնք ոչ մի ազգային կամ միջազգային մարմին չէր կամենում կամ ունակ չէր լսելու: 1984-ի ապրիլին ՝ Հայոց ցեղասպանության 69-րդ տարելիցի կապակցությամբ, մշտական ժողովրդական տրիբունալը Փարիզում Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ հատուկ լսումներ անցկացրեց ՝ դառնալով առաջին միջազգային և կիսաիրավական ֆորումը, որը հաստատեց ցեղասպանությունը:
Զորյան ինստիտուտը տրամադրեց պետդեպարտամենտի պաշտոնական փաստաթղթեր, որոնք պարունակում էին, 1915 թվականին ամերիկացի դիվանագետների և միսիոներների կողմից տրված վկայություններ, ինչպես նաև ժամանակակից լուսանկարներ, որոնք պատկերում էին թուրքական կառավարության կողմից հայկական հին հուշարձանների շարունակական ոչնչացումը: Ապացույցներ ներկայացրած պատմաբանների եւ իրավաբանների թվում էին Ռիչարդ Հովհաննիսյանը, Ջերարդ Լիբարիդեանը, Քրիստոֆեր Ուոքերը, Թեսսա Հոֆմանը, Իվ Թերնոնը, Թեո Վան Բովենը, Դիկրան Քույմջյանը, Լեո Կուպերը եւ Ջո Վերհովենը:
Տրիբունալի ժյուրիի կազմում են Նոբելյան մրցանակի երեք դափնեկիրներ, ինչպես նաեւ տասը այլ ականավոր իրավաբաններ, աստվածաբաններ, գիտնականներ եւ քաղաքական գործիչներ արեւմտյան եւ զարգացող տարբեր երկրներից:
Զորյան ինստիտուտը կազմակերպել է նաև երկու ականատեսներ՝ Հայկուհի Բոյաջյանի և Փոլ Նահապետյանի, ատենակալներին իրենց վկայությունները ներկայացնելու առիթ։
Հայկուհի Բոյաջեան
Փոլ Նահապետեան
Տրիբունալի վճռի հատկանշական կողմն այն է, որ “երիտթուրքերի կառավարությունը Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ մեղադրվում էր Ցեղասպանության, միջազգային հանցագործության մեջ, որի համար թուրքական պետությունն այսօր պետք է պատասխանատվության առաջ կանգնի” ։
1984 թ․ Զորյան ինստիտուտը հրապարակեց Տրիբունալի դատական նիստերի ժամանակ ներկայացված ապացույցներն ու փաստաթղթերը, ինչպես նաև վճիռները, սկզբում ֆրանսերեն, այնուհետև անգլերեն և հայերեն լեզուներով, և պարբերականին տվեց «Լռության հանցագործությունը» անվանումը: